استاد شکریان آملی مطرح کرد؛

سلسله عقب نشینی ها با چاشنی مصلحت

استاد اسدالله شکریان آملی از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به موضوع «سلسله عقب نشینی ها با چاشنی مصلحت» پرداخت.

/270/260/22/

این استاد درس خارج حوزه در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: مجمع تشخیص مصلحت نظام، یادگار امام عظیم الشأن ماست که وظیفه عبور از بن بست ها را بر عهده دارد. حال پس از سال های طولانی از تلاش مجدّانه این مجمع ارزشمند، فرصت مناسبی است تا با نگاهی به سال های گذشته، تصمیمات این مجمع را مورد مداقّه و بررسی قرار دهیم. تصمیماتی که نقش کلیدی در ایجاد وضعیت فعلی کشور داشته اند و نقش مخرّب برخی از آنها را در تغییر آرام جامعه به سمت نوعی تفکرات تقابلی با نظام دینی، به روشنی می توان مشاهده کرد!

 

وی افزود: یکی از عمده ترین خطاها را باید در تفسیر و تحلیل واژه مصلحت جستجو کرد که یک فهم صحیح از آن ارائه نشده است. غالباً کفه مصلحت باید به سمت عبور از بن بست ها برای نیل آسان تر به اهداف نظام و کشور باشد، وگرنه تغییر مسیری که به تغییر اهداف منتهی گردد، بر شاخه نشستن و بُن بریدن خواهد بود.

 

استاد شکریان آملی تأکید کرد: ای کاش مجمع معظم تشخیص مصلحت یک بار هم که شده به مصوّبات خود رجوع می کرد و به نقش و تأثیر احتمالی برخی از آنها در استحاله فرهنگی و ایجاد بسترهای فسادزا و بحران های اجتماعی و اقتصادی توجه می کرد و راه بازگشت به مسیر درست را برمی گزید.

 

وی تصریح نمود: واقعیت امر این است که مجمع تشخیص مصلحت نظام متأثر از عناصر قدرتمند درونی و بیرونی، نتوانست به وظیفه خود عمل کند. آن روز که دولت سازندگی به سمت نظام اقتصادی مبتنی بر سرمایه سالاری غربی حرکت می کرد و بر محو و نابودی نظام اقتصادی اسلام که مبتنی بر حمایت از فقراء و مستضعفین استوار بود، اصرار می ورزید، چرا صدایی از مجمع بلند نشد؟!

 

این استاد حوزه علمیه قم اظهار داشت: آیا جایگزینی اقتصاد سود محور و فسادزا به جای اقتصاد مردم محور، مصلحت اسلام و نظام اسلامی بود؟ آیا حرکت بر اساس اندیشه های لیبرالی و ملاحظه سرمایه داران تازه به دوران رسیده که با انواع زد و بندهای خسارت بار، نه تنها اقتصاد ملی را به نابودی کشانده اند، بلکه به اعتماد مردمی صدمات جبران ناپذیری وارد کردند، بر خلاف منویّات امام راحل و رهبری فرزانه انقلاب نبود؟

 

وی افزود: برخی از سیاست بازان رسانه دار، مصلحت را با چاشنی دروغ درهم آمیختند، بگونه ای که امروزه در میان مردم، مصلحت مساوی با دروغگویی تلقی می گردد!

 

استاد شکریان آملی خاطرنشان کرد: مشکل دیگر گستره وحشتناک مصلحت است که در دستان نااهلان قرار گرفته و تمام خرابکاری‌های خود و همفکرانشان را در پشت کلمه مصلحت پنهان می کنند و دهان منتقدان را می بندند! این که مصلحت به جای قانون عمل کند، یعنی ورود یک جبهه کثیف خدعه و فریب برای غارت سرمایه های مادی و معنوی و این چیزی نیست که با روح اندیشه امام در ایجاد مجمع تشخیص مصلحت برای عبور از بحران ها سازگار باشد!

 

وی در ادامه بیان کرد: برخی مصوبات خاص و ملی بدون هیچ تغییری در شرائط، جابجا می شود و هرگز به افکار عمومی پاسخی قانع کننده داده نمی شود! مگر جابجایی دولت ها، مصالح ملی را هم جابجا می کند؟ مجمع تشخیص مصلحت باید بیرون از نشست و برخاست های پاستورنشینان عمل نماید و اگر قرار باشد، خواسته ها و وعده های انتخاباتی دولت ها را در قالب مصلحت کشور تصویب کنیم، وضعیت همینی می شود که در آن قرار داریم.

 

استاد شکریان افزود: بسیار باعث تأسف است که این مجمع بزرگ، متأثر از فضای تروریست های رسانه ای داخلی، تصمیماتی می گیرد که شکست آن و غیر واقعی بودن تصویب آنها مانند روز آشکار است. چه کسی است که نداند با وجود وضعیت فعلی و دشمنی روزافزون آمریکا و اسرائیل، تصور اینکه اف ای تی اف ما را از لیست سیاه خود بیرون می آورد، تصور خطا و بیرون از واقعیت است! حال چرا برای خوشایند دولت یا جریانات متوهم به مذاکره با آمریکا، تصمیمی خسارت بار را باید مصوّب کرد؟!

 

وی درادامه بیان کرد: عده ای شاید مصلحت را به معنای عقبگردهای مدیریت شده تلقی کنند و روند تصمیم سازی در برخی نهادهای بالادستی نیز گواه بر غلبه چنین اندیشه خطرناکی است. سخنان اخیر آقای باهنر که اتفاقاً عضو سابقه دار این مجمع به حساب می آید نشاندهنده آن است که از این مجموعه هم نباید انتظار ایجاد تحوّلی سازنده در مسیر نیل به اهداف امامین انقلاب داشت، مگر آن که به خود آید و با کنار گذاشتن ابوالمشاغل های به پایان خط رسیده، مسیر بالندگی و رشد در سایه ارزش های الهی را پیگیری نماید.

 

س, 07/15/1404 - 10:48