استاد محمد سهیل بهرام نسب از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به موضوع «دریای وجود حضرت زینب (س) در نگاه ائمه اطهار (ع)» پرداخت.

/270/260/23/

این استاد حوزه علمیه قم در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: در روایتی نبوی صلی الله علیه و آله و سلم می خوانیم: فرزندان فاطمه، که من ولیّ آنها هستم، از سرشت من آفریده شده‌اند ... هر كه آنها را دوست بدارد، خدا او را دوست می‌دارد.

«2- بشا، بشارة المصطفى مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الْجَوَّانِيُّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الدَّاعِي عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَسَنِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظِ عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ الْأُمَوِيِّ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الرَّبِيعِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ طَاهِرَةَ بِنْتِ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ عَنْ أَبِيهَا عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ إِنَّ لِكُلِّ نَبِيٍّ عَصَبَةً يَنْتَمُونَ إِلَيْهَا إِلَّا وُلْدَ فَاطِمَةَ فَأَنَا وَلِيُّهُمْ وَ أَنَا عَصَبَتُهُمْ وَ هُمْ عِتْرَتِي‏خُلِقُوا مِنْ طِينَتِي وَ وَيْلٌ لِلْمُكَذِّبِينَ بِفَضْلِهِمْ مَنْ أَحَبَّهُمْ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ أَبْغَضَهُ اللَّهُ» (بحار الأنوار،ج ۲۳، ص ۱۰۴)

وی افزود: حضرت زینب سلام الله علیها همان شخصیت بزرگواری است که امام حسین علیه السلام از او می خواهند تا در نماز شبش او را فراموش نکند. در عوالم العلوم و المعارف آمده است: «یا اُختاه لا تَنْسِینی فِی نافِلَةَ اللَّیْل؛ خواهرم! مرا در نماز شب فراموش نکن.» (عوالم العلوم و المعارف ج ۱۱،ص۹۵۴)

استاد بهرام نسب در ادامه بیان کرد: حضرت زینب سلام الله علیها انس دیرینه ای با نماز شب داشت. در کتاب وفیات الائمه علیهم السلام آمده که امام سجاد علیه السلام می فرماید: «عمتی زینَب ما تَرکت تَهجدَها طولَ دَهرها حتّی لیلة حادی عشر من المُحَّرم؛ عمه جانم زینب در تمام عمر نماز شبش را ترک نکرد؛ حتی شب یازدهم مُحرّم.» (وفیات‌ الأئمّه، ص ۴۴۱)

این استاد حوزه علمیه قم ابراز داشت: امام زین العابدین علیه السلام در وصف حضرت زینب سلام الله علیها فرموده اند: «أنْتِ بِحَمْدِاللَّه عالِمَةٌ غَیْرُ مُعَلَّمَةٍ و فَهِمَةٌ غَیْرُ مُفَهَّمَة؛ بحمداللَّه شما دانشمند معلم ‌ندیده و فهمیده ‌اى فهم نیاموخته هستى.» (الإحتجاج؛ ج ۲، ص ۳۵)