آیت الله بهجت به وی گفته بود: اشکالی ندارد اگر درس اخلاق بگویی و مستمعین بشنوند؛ اما تو برای خودت درس اخلاق را بگذار.
استاد اکبر صبرآمیز از اساتید حوزه علمیه قم در موضوع «بیان خاطرات و کلماتی از استاد شیخ محمدحسن معزّی رحمت الله علیه» با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به گفتگو پرداخت.
وی در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: این بزرگوار از عارفانی بود که انسان با دیدن ایشان یاد خدا می افتاد. ایشان در ماه شعبان، در حالی که منتظر اذان صبح بود و در ایامی از دنیا رفت که مشغول تفسیر این فقره از مناجات شعبانیه بود: «إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْك».
این استاد حوزه علمیه قم در ادامه خاطرنشان کرد: جناب آقای پهلوانی نیز در ایامی از دنیا رفت که به تفسیر فقراتی از دعای کمیل پرداخته بودند و به این فراز رسیده بودند: «وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِي مَلَأَتْ كُلَّ شَيْء ...»
استاد صبرآمیز در ادامه به بیان رابطه نزدیک شیخ محمد حسن معزّی رحمت الله علیه با مرحوم آیت الله کشمیری رضوان الله علیه پرداخت.
وی در این راستا افزود: استاد شیخ معزی از مریدان آیت الله کشمیری بودند؛ خودشان از آیت الله کشمیری سؤال کرد: «نمی دانم آیا امام زمان (عج) از من راضی هستند یا نه؟» استاد فرمودند: «امام زمان از شما فوق رضایت را دارند.»
استاد صبرآمیز افزود: خودم در نزد آیت الله کشمیری بودم، زمانی که از استاد معزی بحث شد، ایشان گفتند: وضعشان در برزخ خیلی خوب است.
استاد صبرآمیز در ادامه به بیان رابطه شیخ محمد حسن معزی رحمت الله علیه و مرحوم آیت الله بهجت رضوان الله علیه پرداخت.
وی در این راستا افزود: از مرحوم شیخ محمد حسن معزی نقل شده است: از مرحوم آیت الله بهجت رحمت الله علیه پرسیدم: اگر کسی برای ریا ترک معصیتی کند، آیا قبول است؟ آیت الله بهجت فرمودند: «رزقنی الله هذا الریا»، که ترک گناه بشود، «حیاءً من الخلق».
این استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: شیخ محمد حسن معزّی بسیار مرید آیت الله بهجت بود؛ مرحوم آیت الله بهجت به وی گفته بود: اگر در خانه بنشینی و حوصله ات سر برود، بهتر از آن است که تیرهای گناه به تو اصابت کند.
وی افزود: آیت الله بهجت به وی گفته بود: اشکالی ندارد که درس اخلاق بدهی، اما اگر دورت شلوغ بود، آن جلسه را تعطیل کن.
استاد صبرآمیز اضافه نمود: شیخ معزی بسیار مرید آیت الله بهجت بودند؛ وقتی حضرتشان از سفر مشهد تشریف می آوردند، مرحوم معزی از شوق می گفت: خاک کجاست تا بر آن خاک سجده کنم.
وی در ادامه بیان کرد: از مرحوم معزّی پرسیدند: الآن آیت الله کشمیری زنده اند، آیت الله بهاء الدینی زنده اند، کی از همه بالاتر است؟ ایشان گفت: در عمرم نظیر بهجت ندیده ام. زیرا چیزی را که دیگران دارند، آیت الله بهجت هم دارد؛ اما برخی از چیزهایی را که آیت الله بهجت دارند، دیگران ندارند.
این استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: آیت الله بهجت رضوان الله علیه به وی می گفت: وقتی از حرم به بیرون می آیی، مواظب باش! تیرهای شیطان ایستاده اند.
وی افزود: آیت الله بهجت به وی گفته بود: اشکالی ندارد اگر درس اخلاق بگویی و مستمعین بشنوند؛ اما تو برای خودت درس اخلاق را بگذار.
استاد صبرآمیز در ادامه، ضمن اشاره به هم نشینی مرحوم معزی با بسیاری از علما و عرفا، به دیگر کلمات آیت الله بهجت رضوان الله علیه پرداخت که از مرحوم معزّی رحمت الله علیه نقل شده است:
وی در ادامه به بیان ماجرایی از آیت الله بهجت رضوان الله علیه پرداخت که از زبان مرحوم معزی بیان شد: «شخصی اصرار می کردند که آقا بهجت صیغه عقدشان را بخوانند، حضرت آقا قبول نمی کردند؛ بعدها معلوم شد که با زنش بداخلاق بود. برای عیالش غذا تهیه نمی کرد و شب ها به جمکران می رفت و آنجا می خوابید. آقا می دانستند و نمی خواستند تا در ظلمشان شریک باشند و با این حال از کارهای آن شخص تب کردند.»
استاد صبرآمیز به نقلی دیگر از شیخ معزی پرداخت که گفته بود: از آیت الله بهجت پرسیدم: چگونه به زیارت حرم امام رضا علیه السلام بروم که حضرت را ببینم؟
آیت الله بهجت گفتند: «تنها برو به زیارت.»
اول فکر کردم که منظورشان این است که واقعا تنها و بدون کسی دیگر بروم، بعد که فکر کردم فهمیدم که منظورشان این است تنها و به دور از افکار؛ بلکه خودت باش، خودت باش، خودت باش.
استاد اکبر صبرآمیز از اساتید سطوح عالی حوزه علمیه قم، به بیان برخی دیگر از کلمات مرحوم معزی پرداخت: «برای خودت مسأله درست نکن تا فارغ باشی.»
وی از قول مرحوم معزی نقل کرد: «هر چه معرفت بالاتر باشد، توبه قوی تر خواهد بود.»
این استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در ادامه به کلامی دیگر از این مرحوم پرداخت که از قول مرحوم کربلائی نقل می کرد: «صلوات آخر مجلس، کدورت آن مجلس را از بین می رود.»
وی در نقلی دیگر از شیخ معزی افزود: یکی از عذاب های جهنم تحقیر است.
استاد صبرآمیز در ادامه به کلامی از مرحوم بیدآبادی پرداخت که شیخ معزی آن را نقل می کرد: کسی که به مقام محبت نرسد، نه نمازش نماز است، نه عمل های دیگرش، عمل صالح است.
وی در ادامه بیان کلام شیخ معزی افزود: اگر در مشهد حضرت را ندیدید، ناراحت نباشید؛ چرا که تناسب بین رائی و مرئی نیست که گفتند: «السنخیة دلیل الانضمام».
این استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: مرحوم معزّی می گفت: اگر خدمت بزرگان رسیدید، هفتاد بار استغفار کنید و سؤال هم نکنید که احاله به سؤال هم اهانت به سؤال است و هم مسئول عنه است.
وی افزود: سؤال ارزش و مقام دارد. از خدا بخواهید که صلاح شما را بر زبان او جاری کند و بعد هم عمل کنید؛ شاید خود آن بزرگ هم توجه نداشته باشد؛ اما چیزی بر زبان ایشان گذاشته می شود که به صلاح شما باشد.
استاد صبرآمیز به کلامی دیگر از این مرحوم اشاره نمود: به گمشده ها بگویید: «یا اباصالح المهدی اغثنی»؛ باز می فرمود: پنجشنبه ها صبح، قبل از طلوع آفتاب، سمت چپ محراب جمکران مشغول باشید. (ظاهرا این دستوری بوده است که آسید محمد حسن الهی طباطبایی برادر علامه به ایشان داده بودند.)
وی به کلامی دیگر از مرحوم معزی پرداخت: از من سؤال می کنند که چگونه به محضر حضرت (عج) برسیم؛ من از آنها می پرسم: مهمتر از دیدار، آن است که چه بخواهیم.
معجز احمد که مه را می شکافت
در دل بوجهل مسکین ره نیافت
استاد صبرآمیز اضافه نمود: همراه بزرگواری به خدمتشان آمدیم، گفتیم: «آقا شما کتابی ندارید.» گفتند: «حجاب بود؛ همه را دادیم رفت. باز هم اگر زیاد شد، آنها را رد می کنیم.» بعد متوجه شدیم که طلبه ای نیاز داشتند؛ ایشان کتاب ها را فروختند تا به آن طلبه برسانند.
وی خاطرنشان کرد: مرحوم معزی بسیاری از علما را در طول عمر خویش زیارت کرده بود و برای دیدار علما بسیار شدّ رحال می کرد. به دیدار مرحوم تألهی همدانی رسید؛ وقتی از محضرشان بیرون آمد، از گریه، تمام جلوی لباسش خیس بود.
استاد اکبر صبرآمیز، از اساتید حوزه علمیه قم در بخش پایانی این گفتگوی صمیمانه با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید، به نقل کلامی دیگر از آیت الله بهجت رضوان الله علیه پرداخت که از زبان مرحوم معزی نقل شده است: در حرم امام رضا علیه السلام باید در فکر امام زمان (عج) باید بود. جای نماز جمکران آنجاست؛ بهتر از آنجا جایی را نداریم.
وی افزود: گاه می فرمود: «همیشه در حرم امام رضا علیه السلام چند نفر از اولیای خدا هستند. بخواهید تا آنها را به کمک شما بفرستند.» حتی در حرم برای بعضی از دوستانشان این دعا را داشتند که اولیای خدا را به کمک آنها بفرستند./270/260/21/