به مناسبت فرا رسیدن ایام شهادت امام موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام، استاد اکبر خادم الذاکرین از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به موضوع «شرح حدیثی از آن حضرت» پرداخت.

/270/260/22/

این استاد حوزه و دانشگاه در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: امام موسی کاظم سلام الله علیه حقّ عظیمی به گردن ما دارند؛ چرا که دو فرزند بزرگوارشان، امام علی بن موسی الرضا علیه السلام و حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، روشنی بخش میهن ما هستند؛ خواهر و برادری که ابوینی هستند؛ مادر گرامی شان، «نجمه خاتون» است؛ بانویی که در مدینه منوره در مشربه «ام ابراهیم» در آنجا مدفون هستند.

وی افزود: حضرت نسبت به اصحابشان به گونه ای برخورد می کردند که آنها «پرورش» بیابند. و این روشی است که همه روحانی های ما در کار تبلیغی، و مدیران ما الگو بگیرند. باید بدانند که حضرت علیه السلام «تربیت عملی» می کردند. حضرت علیه السلام فرمود: «لَيس مِنّا مَن لَم يُحاسِبْ نَفْسَهُ في كُلِّ يَومٍ ، فإنْ عَمِلَ خَيرا اسْتَزادَ اللّه مِنهُ و حَمِدَ اللّه علَيهِ ، و إنْ عَمِلَ شَيئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه و تابَ إلَيهِ» اصلا از ما نیست کسی که در هر روزی خودش را محاسبه نمی کند. یعنی ارتباط ولایی او قطع می شود. حضرت علیه السلام در ادامه می فرماید: «فإن عمل حسنا ازداد الله» و اگر عمل بدی انجام دادی، «استغفر الله منه و تاب علیه»

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه بیان کرد: توبه توفیقی از ناحیه خدا است. به تعبیر علامه طباطبایی رضوان الله علیه «توبة العبد مهفوفة بتوبتین من الله» یعنی ما یک توبه می کنیم؛ اما خدا دو توبه می کند. توبه به معنای «رجوع» است؛ یعنی خدا یک رجوع به قلب من بکند تا من توفیق پیدا کنم که به خدا رجوع کنم. بار دیگر خدا رجوع می کند و توبه من را قبول می کند. پس توبه من بین دو توبه خدای متعال است. امام کاظم علیه السلام با این تعبیرات، شیعه را تربیت می کردند و تأکید می کردند که هر روز از نفس خود حساب بکشیم. نفس مانند فیل می ماند؛ اگر فیلبان او را کنترل نکند، خودش و صاحبش را به دره می برد و نابود می کند

استاد خادم الذاکرین در ادامه بیان کرد: حضرت علیه السلام در کلامی دیگر می فرمایند: « يا هِشامُ ، إنّ لِكلِّ شيءٍ دَليلاً و دَليلُ العَقلِ التَّفَكُّرُ ، و دَليلُ التَّفَكُّرِ الصَّمتُ ، و لِكُلِّ شيءٍ مَطِيَّةٌ و مَطِيَّةُ .حديثالعَقلِ التَّواضُعُ ، و كَفى بكَ جَهلاً أن تَركَبَ ما نُهِيتَ عَنهُ»  خداوند آیت الله انصاری شیرازی، این مرد عارف و زاهد را رحمت کند؛ در منزل ساده شان، اتاقی دم در داشتند. پتویی در کنار اتقاق بود. ایشان فرمود: من دو تن از اساتید خود را، یعنی علامه طباطبایی و امام خمینی رحمت الله علیهما را دعوت کرده بودم. از استاد علامه طباطبایی سؤال می کردم؛ ایشان فرمودند: امام خمینی اینجا تشریف دارند؛ از ایشان سؤال کن. از امام سؤال می کردم؛ می فرمودند: «آقا طباطبایی اینجا تشریف دارند.» این عمل، برای ما درس است. هم ادب است و هم اینکه برای حرف زدن، خود را به دست و پا نیندازیم.

وی اضافه نمود: بزرگی گفت از چند چیز پرهیز کنید: «خورده آب، خورده پول، خورده علم» در اینها صرفا صدا است و چیز خاصی از آن نمی توان برداشت کرد. کسانی که علمشان زیاد می شود، وقارشان بیشتر می شود و به وادی سکوت راه پیدا می کنند و سر و صدایی ندارند؛ چه اینکه کوزه پر از آب، صدای آنچنانی ندارد؛ پول به صورت تراول هم در جیب آنچنان سر و صدایی در جیب نمی کند.

این دیگ ز خامی است که در جوش و خروش است

گر پخته شد و لذت دم  دید، خموش است