استاد سید علی طباطبایی از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید، به موضوع «امام، نور ساطع» پرداخت.

/270/260/22/

این استاد درس خارج حوزه در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: شناخت امام زمان علیه السلام اصل اصیل انتظار واقعی است. معرفت امام، نور امید در دل منتظران است. وجود مبارک امام هشتم در معرفی امام فرمود: امام، نور ساطع و تابان است. هم نور است؛ و هم نور ساطع. در تعریف نور گفته اند: هو الظاهر بنفسه المظهر لغیره» چیزی که ظاهر و روشن است و ظاهر کننده و روشنی بخش غیر هم هست. یعنی گذشته از اینکه نور، خود، روشن است، منشأ ظهور و روشنی دیگران هم هست. بروز اشیاء از نور است؛ اینیکه به روز، می گوییم «روز» به خاطر آن نور است که همه اشیاء خودش را ظاهر کرده است. چون به برکت نور، اشیاء بروز یافته اند و ظهور یافته اند و روشن شدند، به این جهت، می گوییم «روز» از «بروز» و از ظاهر شدن.

وی افزود: امام، نور است؛ خود، روشن است و ظاهر، و باعث ظهور دیگران و اشیاء دیگر هم هست. فرمود: «نور ساطع»؛ معنای ساطع، یعنی مرتفع. می دانیم که زمانی نور در فضای پایین قرار می گیرد و شعاع نور او کم است. هر چه نور در فضای بالاتر قرار بگیرد، شعاع، بیشتر خواهد شد. فرمود: امام آن نور ساطع و مرتفع است. امام معصوم، آن نور درخشان الهی است که در رفیع ترین و بالاترین افق عالم قرار گرفته است تا با نور معنوی و ملکوتی خود، جهان را روشن بکند.

استاد سید علی طباطبایی در ادامه بیان کرد: با وجود امام، همیشه روز است و شب و تاریکی مطرح نیست. به برکت امام، همه چیز، ظاهر و روشن است؛ از این رو تمام تاریحکی ها و ظلمت ها و جهالت و ضلالت، به خاطر دوری از امام، آن سرچشمه لایزال نور الهی است. حقیقت ظهور، یعنی تابش نور الهی و گسترش فروغ ربانی. امام آن نور ساطع ملکوتی در متن عالم است. امام حضور او روزی دیگر می دمد. اگر خود را از امام غایب کردیم و این اسم را بر سر امام گذاشتیم و گفتیم «امام غایب» آن بر اثر تاریکی ها است که داریم در جهالت دست و پا می زنیم. جسارت است که انسان رذیله ای را خود داشته باشد و این رذیله را به دیگری نسبت بدهد. خودمان را تاریک کرده ایم و خود را در پشت پرده های اعمالمان قرار داده ایم و می گوییم امام غایب. امام و غایب با هم منافات دارد. و این لفظ بی معنا است. فلسفه وجودی امام با غایب، هماهنگ نیست. پس حقیقت ظهور، یعنی تابش مستقیم این نور در زندگی انسان. یعنی گسترش فروغ ربانی. حقیقت ظهور، یعنی پایان شب و تاریکی ها و جهالت ها و شروع روز، روشنی و شروع به عقل آمدن و شروع زندگی داشتن. به امید آن روز که منتظر واقعی باشیم تا ظهور محقق شود.