حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به موضوع «راه و روش صحیح سخن گفتن و برخورد با مردم» به روایتی از حضرت علی(ع) پرداختند و گفتند:

امیر مؤمنان(سلام الله علیه) می فرماید:

چیزی را که نمی دانی نگو و خود را برای گفتن چیزی که از تو نپرسیده اند و تو به آن مأمور نمی شوی، به زحمت نینداز؛ «و دَعِ القول فیما لا تَعْرف والخطابَ فیما لم تُکَلّف».

قرآن کریم نیز می فرماید: (وَلا تَقْفُ مالَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ)[اسراء آیه ۳۶]؛ چیزی را که بدان علم نداری دنبال مکن، زیرا انسان و همه اعضا و جوارح او مسئول است.

انسان موظف است تا چیزی را با برهان حل نکرده، تصدیق نکند و نپذیرد و تا چیزی را با دلیل نفی نکرده، تکذیب نکند؛ هم تکذیب او باید مستدل باشد و هم تصدیق او باید مُبَرهن گردد.

قرآن هم این دو اصل را به عنوان دو قاعده مهم اسلامی بیان کرده، می فرماید: اگر خواستی چیزی را تصدیق یا تکذیب کنی، باید پس از شناسایی علمی به آن باشد.

شمیم ولایت ص۶۲۵