استاد توکل اکبرنژاد از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به موضوع «شرح کلماتی از نهج البلاغغه» پرداخت.

/270/260/21/

این استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: در نهج البلاغه امیرالمؤمنین علی علیه السلام بر اساس شرح مرحوم فیض الاسلام، در حکمت 38 می خوانیم: «لا قربة بالنوافل اذا اضرّت بالفرائض» اگر مستحبات و عرفیات به واجباتمان ضرر وارد کند، درست نیست و اسلام آن را امضا نمی کند. به گونه ای نباشد که مسلمان از مسیر خارج بشود.

وی افزود: در حکمت 39 می خوانیم: «لسان العاقل وراء قلبه» زبان انسان عاقل بی حساب به حرکت در نمی آید؛ ابتدا فکر می کند که آیا رضایت خدا در آن هست یا نیست. آیا ضرر به کسی می زند یا نمی زند؟ ابتدا درباره آن فکر می کند و سپس حرف می زند. حضرت در جای دیگر می فرماید: «من کان عاقلا کان له دیناً من کان له دیناً دخل الجنة» انسان عاقل، دیندار است. کسی که دین داشته باشد هم به بهشت می رود. در ادامه حضرت می فرماید: «قلب الاحمق وراء لسانه» ما در اغتشاشات دیدیم که حتی به حرم امامزاده ها تعدی کردند و قرآن سوزاندند و به کلمه الله جسارت نمودند؛ این کارها نشان از احمق بودن آنها است. اول حرف می زند و بعد می بیند ضررش از نفعش بیشتر بود و رضایت شهوت و دشمنان اسلام و قرآن در کار بود.

استاد توکل اکبرنژاد خاطرنشان کرد: در حکمت 40 می خوانیم: «وَ قَالَ عليه السلام لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا: جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ وَ لَكِنَّهُ يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِي الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَيْدِي وَ الْأَقْدَامِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ» امام علی علیه السلام به يكى از يارانش كه بيمار بود فرمود: خدا آنچه را كه از آن شكايت دارى (بيمارى) موجب كاستن گناهانت قرار داد. در بيمارى پاداشى نيست؛ امّا گناهان را از بين مى برد، و آنها را چونان برگ پاييزى مى ريزد، و همانا پاداش در گفتار به زبان، و كردار با دست ها و قدم هاست، و خداى سبحان به خاطر نيّت راست، و درون پاك، هر كس از بندگانش را كه بخواهد وارد بهشت خواهد كرد.

وی افزود: از بین رفتن گناهان به واسطه بیماری در صورت صبر و شکرگزاری است. و مبادا هیچ چیزی عائدش نشود. روایت است که اگر انسان در موقع خواب، 100 مرتبه «لا اله الا الله» بگوید، «دخل الجنة»؛ اگر 100 مرتبه «سبحان الله» در موقع خواب بگوید، گویی صد عبد را آزاد کرده است. اگر 100 مرتبه «الله اکبر» بگوید، گویی صد اسب تازی پرورش داده است و در اختیار رزمندگان قرار داد تا با کفار بجنگند. اگر 100 مرتبه «الحمد لله» گفته بشود، گویی حجّ انجام داده است. ثواب در قول است؛ و ثواب در عملکرد است. جهاد کردن و ایثار کردن و صدقه دادن در میان است.

این استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در ادامه بیان کرد: حضرت در ادامه می فرماید: «وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ» چه اینکه حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «انما الاعمال بالنیات». حضرت امیر در ادامه می فرماید: « مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ» و می دانیم حکیم بی جهت پاداش نمی دهد و بی جهت کسی را بالا نمی برد.