استاد محمد فتاحی جهرمی از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به این موضوع پرداخت: «نعمتی الهی که مورد منّت اوست»

/270/260/21/

این استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: حضرت امیر علیه السلام در بیان از بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خداوند محمّد صلى الله عليه و آله را در حالى برانگيخت كه هيچ عربى كتاب خوان نبود و دعوى نبوّت نمى كرد. پس آن حضرت مردم را تا سرمنزل مقصود سوق داد و آنان را به جايگاه نجات و رستگارى رسانيد.

«عنه عليه السلام : إنّ اللّه بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله و لَيسَ أحَدٌ مِن العَرَبِ يَقرأُ كِتابا، و لا يَدَّعي نُبُوّةً ، فَساقَ النّاسَ حتّى بَوّأهُم مَحَلَّتَهُم، وَ بلَّغَهُم مَنجاتَهُم» (نهج البلاغة : الخطبة 33)

وی افزود: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم درجات مردم را بالا آورد و زنده کرد و از مرده بودن فضایل و کرامت های انسانی نجات داد. درباره وجود مقدس امام زمان علیه السلام داریم که ایشان «یحیی الارض بعد موتها» حضرت علیه السلام انسانیت و کرامت های انسانی و اخلاق را زنده می کند. امام زمان علیه السلام وجهه کامل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را دارد.

استاد فتاحی جهرمی خاطرنشان کرد: تحول افکار عمومی و بالا بردن ارزش ها و صفات حسنه دو کار مهم پیامبر خدا برای مردم بود. صفات حسنه ای که شاید برای مردم قبل از آن، ارزشی نداشت و کناری گذاشته شده بود و با رسم های جاهلی مشغول بودند. حضرت علیه السلام آن صفات حسنه را زنده کردند و مردم را به مقام سعادت و بندگی و عبودیت رساند.

وی اضافه نمود: در روایت داریم زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم معاذ بن جبل را به سوی «یمن» می فرستاد، در این تبلیغ دین، به او فرمودند: ای معاذ آثار جاهلیت و رسوم باطل را بمیران و سنت های والای اسلامی را در میان مردم ترویج کن.

استاد فتاحی جهرمی خاطرنشان کرد: در جای دیگر از نهج البلاغه می خوانیم: خداوند محمد (صلى اللّه عليه و آله) را، بحق، به پيامبرى مبعوث داشت، تا بندگانش را از پرستش بتان برهاند و به پرستش او وادارد. و از فرمانبردارى شيطان منع كند و به فرمان او آورد. با قرآنى كه معانى آن را روشن ساخت و بنيانش را استوار داشت، تا مردم پروردگارشان را كه نمى شناختند، بشناسند و پس از آنكه انكارش مى كردند، به او اقرار آورند و پس از آنكه باورش نداشتند، وجودش را معترف شوند.

پس، خداوند سبحان در كتاب خود بى آنكه او را ببينند، خود را به بندگانش آشكار ساخت، به آنچه از قدرت خود به آنان نشان داد و از قهر خود ايشان را ترسانيد. كه چگونه قومى را به عقاب خود نابود كرده و چسان كشت هستى جماعتى را به داس انتقام درو كرده است.

«فَبَعَثَ اللَّهُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه وآله) بِالْحَقِّ لِيُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ الْأَوْثَانِ إِلَى عِبَادَتِهِ وَ مِنْ طَاعَةِ الشَّيْطَانِ إِلَى طَاعَتِهِ، بِقُرْآنٍ قَدْ بَيَّنَهُ وَ أَحْكَمَهُ لِيَعْلَمَ الْعِبَادُ رَبَّهُمْ إِذْ جَهِلُوهُ وَ لِيُقِرُّوا بِهِ بَعْدَ إِذْ جَحَدُوهُ وَ لِيُثْبِتُوهُ بَعْدَ إِذْ أَنْكَرُوهُ. فَتَجَلَّى لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِي كِتَابِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونُوا رَأَوْهُ بِمَا أَرَاهُمْ مِنْ قُدْرَتِهِ وَ خَوَّفَهُمْ مِنْ سَطْوَتِهِ، وَ كَيْفَ مَحَقَ مَنْ مَحَقَ بِالْمَثُلَاتِ وَ احْتَصَدَ مَنِ احْتَصَدَ بِالنَّقِمَاتِ.»

وی افزود: در ذیل آیه شریفه «و اذکروا نعمت الله علیکم» در تفسیر بیضاوی می خوانیم: « واذكروا نعمة الله عليكم ( التي من جملتها الهداية وبعثة محمد ( صلى الله عليه وسلم ) بالشكر والقيام بحقوقها)» از جمله این نعمت ها نعمت هدایت است؛ و از دیگر نعمت های خداوند متعال بعثت رسول گرامی اسلام است که وظیفه داریم این نعمت را شکر کنیم و اقدام کنیم که حق پیامبر آنچنان که شایسته است، ادا کنیم.

استاد فتاحی جهرمی در ادامه بیان کرد: شاهد بر اینکه یکی از نعمت های بزرگ، بعثت پیامبر است، کلام امیرالمؤمنین علیه السلام است؛ ایشان در خطبه 190 نهج البلاغه می فرماید: من صدای ناله شیطان را هنگامی که فرشته وحی نازل شد و کلام الهی را آورد، شنیدم.

امام علی علیه السلام در کنار رسول خدا صلی الله علیه وآله شاهد نزول وحی بود که فرمود: «وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّیْطَانِ حِینَ نَزَلَ الْوَحْیُ عَلَیْهِ صلی الله علیه وآله؛ فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا هذِهِ الرَّنَّةُ؟ فَقَالَ: «هذَا الشَّیْطَانُ قَدْ أَیِسَ مِنْ عِبَادَتِهِ. إِنَّکَ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ، وَتَرَی مَا أَرَی، إِلَّا أَنَّکَ لَسْتَ بِنَبِیٍّ، وَلکِنَّکَ لَوَزِیرٌ وَإِنَّکَ لَعَلَی خَیْرٍ». (من هنگامی که وحی بر پیامبر صلی الله علیه وآله فرود می‌آمد، ناله شیطان را شنیدم، گفتم ای رسول خدا، این ناله کیست؟ گفت: شیطان است که از پرستش خویش مأیوس گردید و فرمود: «علی! تو آن چه را من م ی‌شنوم، می‌ شنوی، و آن چه را که من می ‌بینم، می‌بینی، جز اینکه تو پیامبر نیستی، بلکه وزیر من بوده و به راه خیر می‌ روی».) (خطبه 121 : 192 نهج‌البلاغه معجم‌المفهرس محمد دشتی، برخی از اسناد آن به این شرح است: 1- کتاب الیقین ص 196: سید بن طاووس (متوفای 664 ه)؛ 2- فروع کافی ج4 ص198 الی201 ح2: کلینی (متوفای 328 ه)؛ 3- من لایحضره الفقیه ج 1 ص 152: شیخ صدوق (متوفای 381 ه)؛ 4- ربیع الابرار ص333 ج1 وج5 ص175: زمخشری معتزلی (متوفای 538 ه)؛ 5- اعلام النبوة ص 97: ماوردی (متوفای 450 ه)؛ 6- بحارالانوار ج13 ص141وج60ص214و264: مجلسی (متوفای 1110 ه).

وی افزود: «قُرْبُ الْإِسْنَادِ، عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ ع‏ أَنَّ إِبْلِيسَ عَدُوَّ اللَّهِ رَنَّ أَرْبَعَ رَنَّاتٍ يَوْمَ لُعِنَ وَ يَوْمَ أُهْبِطَ إِلَى الْأَرْضِ وَ يَوْمَ بُعِثَ النَّبِيُّ ص وَ يَوْمَ الْغَدِير» (بيان: الرنة بالفتح الصوت و يطلق غالبا على ما يكون عند مصيبة أو داهية شديدة) (بحارالانوار، جلد 60 ، صفحه 241)

این استاد حوزه علمیه قم در ادامه بیان کرد: نعمت الهی در غدیر به آنجایی رسید که در آیه شریفه می خوانیم: «و أتممت علیکم نعمتی» یعنی بیشترین نعمتی که خداوند برای هدایت و معنویت به انسان ها عنایت کرد، در آن روز بود و بیشترین نعمتی که می شد عنایت شود، در آن روز عطا گردید. نعمتی که دنیا گنجایش آن را داشت.

استاد فتاحی جهرمی خاطرنشان کرد: در زیارت جامعه کبیره هم به این نعمت بزرگ اشاره شده است؛ «خَلَقَكُمُ اللّهُ أنْوارا فَجَعَلَكُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقينَ حَتّى مَنَّ عَلَيْنا بِكُمْ فَجَعَلَكُمْ في بُيُوتٍ أذِنَ اللّهُ أنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ» خداوند، شما را [ به صورت ] نورهايى آفريد و گِرداگِرد عرش خود، قرارتان داد تا اين كه به واسطه شما، بر ما نعمت بزرگى عطا فرمود. پس شما را در خانه هايى قرار داد كه خداوند، رخصت داده است كه بزرگ داشته شوند و نام وى در آن ها ياد شود.