استاد عباسعلی قضائی نجف آبادی از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به موضوع «نکاتی از اهمیت قرآن در آیات قرآن» پرداخت.

/270/260/23/

این استاد حوزه علمیه قم در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: در قرآن کریم می خوانیم هخ قرآن «هدی اللناس» است. آیات و روایات بر این تأکید دارند قرآن است که انسان را از ضلالت و گمراهی به ایمان هدایت می کند. قرآن برای مردم و برای انسان است؛ و باید باور داشت اگر تمام امکانات بدون هدایت قرآنی باشد، وبال است. سردمداران جنگ های جهانی اول و دوم و صدام حسین ها همانها بودند که از قرآن دور بودند.

وی افزود: نور قرآن و دلدادگی به قرآن است که هدایتگر است؛ بیچارگی بشر برای آن است که از قرآن دور است و رشد او زمانی است که با قرآن باشد. اگر ایران در طول این چهل و چند سال به مدارج بزرگ علمی، معنوی، ایمانی، اخلاقی  و تسلیحاتی و تجهیزاتی در دریاها، آسمان ها، در دل کوه ها و دریاها رسیده اند، به خاطر توجه به آیات نور، مخصوصا آیات جهاد است.

استاد قضایی نجف آبادی در ادامه بیان کرد: قلب رزمندگان اسلام با قرآن است؛ اگر چه دشمنان، دشمنی می کنند و بی حجابان بی حجابی می کنند؛ و برخی از افرادی که دست پرورده آنها هستند، می آیند و خودی نشان می دهند؛ اما افرادی ضعیف هستند در مقابل محجبه ها و مؤمنین به حساب نمی آیند. بی حجاب ها نماد و سر و صدایی دارند؛ اما اساسی ندارند؛ آنها ماندگاری ندارند؛ چرا که «ان الباطل کان زهوقا»

وی اضافه نمود: خداوند هزاران هزار بار امام خمینی رضوان الله علیه را مورد رحمت خود قرار بدهد؛ و خداوند آیت الله العظمی خامنه ای را حفظ بفرماید که راه امام خمینی را ادامه می دهد که آمریکا و نوچه های او هیچ غلطی نمی تواند بکند. این امر، نشان از خودساختگی است؛ که فرمود: «ان الارض عبادی الصالحون»

استاد نجف آبادی خاطرنشان کرد: قرآن هدایتگر است؛ و در آیه قرآن می خوانیم «هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان»؛ بین «هدی» در اولی و «هدی» در دوم، می توان گفت تفاوت وجود دارد؛ که مفسرین به آن اشاره کرده اند؛ یکی از اقوال بر آن است که هدایت اول، اول ایمان، و در برابر بی ایمانی و ضلالت است؛ و هدایت دوم، مربوط به حلال و حرام است.

وی افزود: نکته دیگری که باید به این فقره از آیه شریفه اشاره کرد، تفاوت بین «قرآن» و «فرقان» است؛ چرا که قرآن به مجموعه قرآن گفته می شود؛ اما منظور از فرقان، آیات محکم در برابر آیات متشابه است؛ که فرقان آیات محکم است که آشکار کننده بین حق و باطل است. البته باید دانست اقوال دیگری هم برای آن بیان شده است و شواهد از روایات آورده شده است.