به مناسبت فرا رسیدن اربعین شهادت سید و سالار شهیدان دشت کربلا، استاد مهدی احدی از اساتید حوزه علمیه قم، در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی نشست دوره ای اساتید به موضوع «صحیفه حسین علیه السلام» پرداخت.

/270/260/21/

این استاد درس خارج حوزه در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرد: اخیرا به روایتی برخورد نمودم که به نظرم، از نظر مضمون، مستفیض، بلکه تواتر معنوی است؛ یعنی ممکن است الفاظ فرق کند، اما معنا، واحد است. برایم سنگین بود که این ادعا را داشته باشم؛ به محضر استادم حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی حفظه الله تعالی مشرف شدم؛ ایشان هم تأیید نمودند که «تواتر معنوی» است. و می دانیم که حضرت استاد در «روایات ولایی» تخصص دارند.

استاد احدی در ادامه بیان کرد: اگر می بینیم که جمعیت اربعین چنین میلیونی شده است، به خاطر اینگونه روایت ها است؛ و اطمینان باید داشت که این جمعیت، بیشتر هم می شود. صدام 45 سال مبارزه کرد و نتوانست؛ جنگ راه انداخت تا بین دو ملت، کینه ایجاد شود؛ اما محبت، بیشتر شد. در پیاده روی اربعین، وقتی وارد مهران شدم، در آن طرف مرز، در آن زمانی که هنوز آمریکایی ها مستقر بودند، آن عراقی به من آب و غذا داد؛ و گفت: «پسرم در جنگ با شما کشته شد.» اما می گفت: «من به زوار امام حسین علیه السلام خادمی می کنم. پسرم را به زور برده بودند. اگر او را نمی فرستادم، خانه ام را آتش می زدند».

آنها بیش از ما کشته دادند. قریب به 280 هزار نفر کشته دادند. شیعه های بصره و شیعه های الاماره کشته ها دادند؛ من خودم در عملیات الاماره بودم و شاهد بودم که چه بسیار کشته دادند. اما این صحیفه امام حسین علیه السلام چقدر زیبا است و چگونه این روزها را پیش بینی کرده است.

این استاد حوزه علمیه قم تأکید کرد: باید گفت که راوی این سند، چند نفر و همه ثقه هستند؛ راویانی همچون زراره و محمد بن مسلم آن را روایت کرده اند. و این روایت، صحیح السند است. این روایت، در آن زمان، از اسرار بود و دستور داشتند تا به هر کس داده نشود. چرا که خطر قتل در میان بود. این روایت، توسط ابن ابی عقیل عمانی به دست مرحوم ابن بابویه رسید. برخی می گویند ابن ابی عقیل عمانی شاگرد امام حسن عسکری علیه السلام  بوده است؛ برخی می گویند ایشان محضر صاحب بصائر الدرجات، تحصیل کرد.

استاد مهدی احدی خاطرنشان کرد: صحیفه ای از آسمان در دهه عاشورا به دست امام حسین علیه السلام در کربلا رسید. اینکه در چه روزی بود، روایات، مختلف است. در اینکه در این صحیفه چه آمده بود، باید بگوییم بر اساس آنچه که در 3 روایت پیدا شده است، «عهدنامه»ای بود که در عالم ذر انجام شده است. در عالم ذر عهدنامه سیدالشهداء با خدا در یک صحیفه کامل مانند صحیفه داود و صحیفه موسی به صورت مضبوط و مکتوب آمده است. فرشته ها جمع  شدند و فرشته عزیزی آن صحیفه را به محضر امام حسین علیه السلام می برند و حضرت، آن را می بینند. برخی اسم آن فرشته را برده اند و برخی هم نه؛ برخی گفته اند که اسمش فطرس است؛ و برخی از میکائیل یاد می کنند که آن را برده است.

این استاد حوزه علمیه قم در ادامه بیان کرد: در ابتدای روایت این آیه شریفه آمده است که «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤْمِنينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيم‏» (التوبة: 111)

«أنه وقعت صحيفة قد نزلت من السماء في يده [أي الحسين (عليه السلام)] الشريفة، فلما فتحها و نظر فيها إذا هي العهد المأخوذ عليه بالشهادة قبل خلق الخلق في هذه الدنيا، فلما نظر (عليه السلام) إلى ظهر تلك الصحيفة، فإذا هو مكتوب فيه بخط واضح جلى:

يا حسين! نحن ما حتمنا عليك الموت، و ما ألزمنا عليك الشهادة، فلك الخيار، و لا يُنقص حظّك عندنا، فإن شئت أن نصرف عنك هذه البلية، فاعلم أنا قد جعلنا السماوات و الأرضين و الملائكة و الجن كلهم في حكمك، فأمُر فيهم بما تريد من إهلاك هؤلاء الكفرة الفجرة لعنهم الله.»

این استاد درس خارج حوزه در ادامه بیان کرد: فرق بین «حکم» و «امر» آن است که «حکم» تصمیم است؛ اما «امر» اجرا است. می توانی تصمیم بگیری که آسمان و زمین، همه لشکر دشمن را ویران کند تا مانند «کن فیکون» باشد. «فاجر» نیز به کسی می گویند که از حق رویگردان شد. «مال عن الحق هو الفاجر» اما کافر کسی است که با امامش بجنگد. کفر به امامت است. از این رو لشکریان دشمن را هم کافر خواند، چون با امام خود، جنگید؛ هم فاجر خواند، چون آنها از حق، اعراض کردند و رویگردان شدند.

وی افزود: در ادامه روایت می خوانیم: «فإذا بالملائكة قد ملأوا بين السماوات و الأرض بأيديهم حراب من النار (شمشیری است که آتش می زند) ينتظرون لحكم الحسين (عليه السلام)، و أمره فيما يأمرهم به من إعدام هؤلاء الفسقة.»

استاد احدی خاطرنشان کرد: در ادامه می خوانیم: اباعبدالله الحسین علیه السلام به خداوند در پاسخ می نگارند: «یا ربّ! وددت أن أقتل وأحيى سبعين ألف مرة في طاعتك و محبتك،... ثم إني قد سئمت الحياة ...» (من از این زندگی خسته شدم؛) «.... بعد قتل الأحبة و قتل هؤلاء الفتية من آل محمد (صلى الله عليه و آله).»

این استاد حوزه علمیه قم در ادامه بیان داشت: به خدا بعضی افراد آنقدر که برای مهسا امینی ناله زدند، یک بار برای حسین علیه السلام ناله نزدند. یا مقاله ای برای حسین علیه السلام و زینب سلام الله علیها ندادند.

استاد مهدی احدی افزود: در ادامه روایت آمده است پاسخ را باید به سدرة المنتهی برده شود؛ جبرئیل امین بر این فرشتگان وارد شد و گفت: خداوند متعال می فرماید تا برگردید. پاسخ نامه را نمی خواهم. دستور خواستند که کجا بروند؛ دستور رسید که تا الی الابد در کربلا باشید ضمانت سلامتی و زیارت و محبت و قلب جامعه زائرین به امام حسین علیه السلام باشید و نگذارید زیارت امام حسین علیه السلام کمرنگ بشود. گاهی خود را در چهره ابالفضل علیه السلام به آنها نشان بدهید؛ گاهی بیمارشان را شفا بدهید. گاهی اشک چشمشان را پاک کنید. چه بسیار خاطره ها از زائران اربعین که در بین راه از رفتن ناتوان شدند؛ اما با عنایتی که  نمی دانند از کجاست، قوّت آنها برگشت و طیّ مسیر کردند. پس باید دانست این زنده ماندن، زنده ماندن عادی نیست.

این شاگرد علامه حسن زاده آملی رضوان الله علیه خاطرنشان کرد: باید دانست که ما برای این حفظ این مکتب، و نظام اسلامی همه تلاش خود را خواهیم کرد؛ اما در برخی از عنایات، مسلما دست غیب در میان است و دشمن باید این را بداند.

وی افزود: در روایتی دیگر می خوانیم: «37- أَقُولُ رَأَيْتُ فِي بَعْضِ تَأْلِيفَاتِ بَعْضِ الثِّقَاتِ مِنَ الْمُعَاصِرِينَ‏ رُوِيَ أَنَّهُ لَمَّا أَخْبَرَ النَّبِيُّ ص ابْنَتَهُ فَاطِمَةَ بِقَتْلِ وَلَدِهَا الْحُسَيْنِ وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ الْمِحَنِ‏ بَكَتْ فَاطِمَةُ بُكَاءً شَدِيداً وَ قَالَتْ يَا أَبَهْ مَتَى يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ فِي زَمَانٍ خَالٍ مِنِّي وَ مِنْكِ وَ مِنْ عَلِيٍّ فَاشْتَدَّ بُكَاؤُهَا وَ قَالَتْ يَا أَبَهْ فَمَنْ يَبْكِي عَلَيْهِ وَ مَنْ‏ يَلْتَزِمُ‏ بِإِقَامَةِ الْعَزَاءِ لَهُ فَقَالَ النَّبِيُّ يَا فَاطِمَةُ إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِي يَبْكُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَيْتِي وَ رِجَالَهُمْ يَبْكُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَيْتِي وَ يُجَدِّدُونَ الْعَزَاءَ جِيلًا بَعْدَ جِيلٍ فِي كُلِّ سَنَةٍ فَإِذَا كَانَ الْقِيَامَةُ تَشْفَعِينَ أَنْتِ لِلنِّسَاءِ وَ أَنَا أَشْفَعُ لِلرِّجَالِ وَ كُلُّ مَنْ بَكَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَيْنِ أَخَذْنَا بِيَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ الْجَنَّةَ يَا فَاطِمَةُ كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِيمِ الْجَنَّةِ» (بحار الأنوار (ط - بيروت)؛ ج‏ 44؛ ص 292)